نوع مقاله : مقاله تخصصی
نویسندگان
1 عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی(رحمة الله علیه)
2 عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی
چکیده
بروز اختلاف در روابط تجاری بینالمللی امری غیرعادی تلقی نمیشود. ازاینرو باید برای حلوفصل اختلافات، پیش از مراجعه به راهحلهایی که با مشکل روبروست، «روشهای جایگزین حلوفصل اختلاف» همچون «سازش» موردتوجه قرار گیرد. در همین راستا «قانون نمونه سازش تجاری بینالمللی» در سال 2002 به تصویب «آنسیترال» رسید. از دگر سو، در حقوق ایران نیز، نهادی به نام «سازش» وجود دارد که وظیفهی حلوفصل اختلاف میان طرفین منازعه را بر عهده دارد. حال سؤالی که در این خصوص پدید میآید آن است که: «مقررات مربوط به سازش در حقوق تجارت بینالملل تا چه میزان با مقررات مربوط به سازش در حقوق ایران منطبق است؟» با توجه به آنچه که در این پژوهش به آن پرداخته شد باید گفت که نهاد سازش در حقوق ایران و حقوق تجارت بینالملل تا حدود زیادی باهم منطبق هستند و تنها تفاوت شکلی آن را میتوان در لزوم وجود سازشگر در حقوق تجارت بینالملل دانست. روش تحقیق این پژوهش توصیفی-تحلیلی با استفاده از مطالعات کتابخانهای بوده و از طریق کتابها و مقالات در دسترس و مرتبط با موضوع موردتحقیق صورت گرفته است.
کلیدواژهها
فارسی:
انگلیسی: