Social monitoring in religious hey'ats and their role in crime prevention

Document Type : Specialized Article

Authors

1 Member of faculty of Imam Sadiq University

2 Master of Criminal Law and Criminology

Abstract

With regard to crime in human societies, "crime prevention" is considered to be the most important strategy for combating crime and crime, which is of utmost importance among various preventive measures and its types, "social prevention of crime". In social prevention, the causes and factors of crime, including the causes and factors of economic, social, cultural, etc., are investigated and their purpose is to prevent the emergence of thought and criminal decision in the minds of individuals that special attention to this type of prevention Institutions and social groups such as family, school, peer group, etc. Among these institutions and social groups, Religious hey'ats have many capacities and functions that, unfortunately, have been somewhat neglected.
Religious hey'ats, as a social institution of the people, can, in the case of "correct explanation" and "adherence to certain principles," by liberating their capacities and operating their functions, have a special place in crime prevention, and vice versa; if this institution correctly It can not be explained or adhered to the principles governing it, and it can cause distortion and distortion. In this paper, social monitoring is described as one of the main functions of religious hey'ats that has an effective role in preventing crime, and has been dealt with in various aspects and how it functions in prevention. It should be noted that religious hey'ats have many functions that are addressed here only to its main function.

Keywords

قرآن کریم
نهج البلاغه
قانون پیشگیری از وقوع جرم مصوب 1394
قانون مجازات اسلامی مصوب 1392
احمدی، ابوالفضل (1384)، بررسی جامعه شناختی رابطه سبک زندگی و هیئت‌های مذهبی، تهران، نشریه علمی تخصصی شورای عالی انقلاب فرهنگی، شماره 83.
انوری، حسن (1381)، فرهنگ بزرگ سخن، ج 8، تهران، سخن.
ایرانشاهی، حمید (1389)، پیشگیری از وقوع جرم و نقش سازمان‌های مسئول در قوانین ایران، تهران، جاودانه جنگل، 1389.
جوان‌جعفری، عبدالرضا (1391)، رهنمودهای عملی پیشگیری از جرم، تهران، نشر میزان.
حسینی، سیدمحمد (1383)، سیاست جنایی در اسلام و در جمهوری اسلامی ایران، تهران، سمت.
دهخدا، علی اکبر (1337)، لغت نامه دهخدا، تهران، سیروس.
راغب اصفهانی، حسین‌بن‌محمد (1374ش)، ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن، جلد 1، تهران، مرتضوی.
سلیمی، علی؛ داوری، محمد (1391)؛ جامعه شناسی کجروی، قم، پژوهشکده حوزه و دانشگاه.
شاطری‌پور اصفهانی، شهید (1388)، پیشگیری اجتماعی از وقوع جرم در کنوانسیون پالرمو 2000 و کنوانسیون مریدا 2003، تهران، فصلنامه پیشگیری از جرم، شماره 10.
عمید، حسن (1389)، فرهنگ فارسی، ج 2، تهران، اشجع.
فرجی، جهانگرد (1392)، پایان‌نامه بررسی کارکرد هیئت‌های مذهبی در پیشگیری از جرم، قم، دانشگاه قم.
کریمی، یوسف (1384)، روان‌شناسی اجتماعی (نظریه‌ها، مفاهیم و کاربردها)، تهران، ارسباران.
کوهی اصفهانی، کاظم (1386)، پایان‌نامه واکاوی آموزه‌های اسلامی در زمینه پیشگیری از بزهکاری (بر اساس مدل جرم‌شناسی)، دانشگاه علوم اسلامی رضوی.
کوئن، بروس (1372)، مبانی جامعه‌شناسی، توسلی، غلام‌عباس؛ فاضل، رضا، تهران، سمت.
محدثی، جواد (1384)، فرهنگ عاشورا، قم، نشر معروف.
محمدنسل، غلامرضا؛ عسگری، یدالله؛ جعفری، مهدی؛ توکل‌پور، محمدهادی (1391)؛ راهنمای کارگاه علمی کاربردی مدیریت پیشگیری از وقوع جرم و آسیب‌های اجتماعی، تهران، نشر میزان.
مرکز مطالعات و تحقیقات حوزه نمایندگی ولی فقیه در وزارت جهاد کشاورزی (1386)، خانواده؛ فرصت‌ها، فراغت‌ها و چالش‌ها، تهران، نشر آموزش کشاورزی.
مظاهری، محسن حسام (1387)، رسانه شیعه، تهران: چاپ و نشر بین‌الملل.
معین، محمد (1375)، فرهنگ فارسی، ج 1، تهران، امیرکبیر.
ـــــــــــــــــــ ، فرهنگ فارسی، ج 4، تهران، امیرکبیر.
مهدوی، محمود (1390)، پیشگیری از جرم (پیشگیری رشدمدار)، تهران، سمت.